Chcę być przy Tobie. Cokolwiek by się działo. Po woli gubię się w sobie. Tonę, by jednak potem się odbić i zaczerpnąć powietrza. Dzięki ludziom wokół jestem inna niż byłam.
P.S. I chyba nie chę słowami świadczyć miłość.
Wczoraj. Nagle przed właśnymi problemami. Oko w oko. I przed Nim. Kimś, Kto kocha. Tylko dlatego,że jestem. Przed moim Bogiem.
Proszę, Panie, nie przerywaj mi dzisija
gdzyż chcę jeszcze coś dodać
nie tak dużo kilka rzeczy
i nie większych niż moja wiara
nie czystszych niż moje sumienie
aby odpłacić za życie
że było
Tak. Własnie kończy się pierwszy tydzień listopada. Uświadamia to,że zaniedługo rozpoczną się wielkie świąteczne promocje. Brrr jak bardzo tego nie lubię. Przecież Bogu nie o to chyba chodziło?
Na cmentarzu. Nie bałam się aż tak. Pogodziłam sie z tym,że mogę umrzeć. Każdy może-musi. To tylko kwestia czasu.
Pomóż mi żyć, albo pozwól umrzeć.
Boże.
Boże...Jestem.
Dziękuję za kazdy dzień. Za dzień, kiedy krzyczę, płaczę. Za dzień, kiedy się śmieje. Przepraszam za dni, kiedy ranię.
TaTO...pomagaj mi, proszę, bo samemu jest smutno i ciężko.
Boże, dziękuję Ci za niego. Za jego uśmiech. Pamiętasz modlitwę: Żeby ten banan na twarzy był przeznaczony dla mnie? Dziękuję. Nie wiem. Boję się powiedzieć,że zakochałam się. Ja. Szczęśliwa jestem. Choćby było faktem to,że to był jednocześnie początek i koniec.
Czy przepraszać to stać na kolanach?
Czy miłość jest tylko słowem?